یکی از مهم ترین اهداف دندانپزشکی تخصصی کودکان درمان درد دندان کودک است.

باید به این موضوع توجه داشت که درد دندان در کودکان می تواند عواقب شدیدتری نسبت به یک فرد بزرگسال ایجاد نماید. امتناع از غذا خوردن، کاهش وزن، رفتارهای پرخاشگرانه، بهانه گیری و بیقراری های شبانه در کودکان کوچک تر و اختلال در یادگیری و افت تحصیلی در کودکان بزرگ تر گاهی می تواند ناشی از مشکلات دندانی نادیده گرفته شده باشد.

عصب کشی کودکان

اغلب موارد کودک در ابراز درد و محل آن ناتوان بوده یا به دلیل ترس از بیان درد خود امتناع می کند. برخی کودکان هم به دلیل ماهیت کودکی و شیطنت مربوط به سن دردهای جزئی را نادیده می گیرند.

از طرفی گاها والدین با تصور اینکه دندان شیری عصب ندارد، اقدام به درمان آن نمی کنند یا معتقدند که در صورت درد این دندان ها باید کشیده شوند. این نکته بسیار مهم است که دندان شیری هم مانند دندان دائمی دارای ریشه وعصب میباشد و چون زمان افتادن دندان شیری ریشه اش تحلیل رفته است، این تصور اشتباه پیش می آید که از ابتدا چنین بوده است.

عصب دندان شیری از لحاظ ظاهر و بافت شناسی بسیار شبیه عصب دندان دائمی با تفاوت های اندک از جمله در تعداد سلول ها و عروق خونی می باشد. یکی دیگر از تفاوت های دندان های شیری واکنش متفاوتی است که ممکن است نسبت به عفونت و درد نشان دهند. بدین صورت که ممکن است با وجود رسیدن پوسیدگی به عصب و حتی گاهی داشتن ضایعه عفونی، کودک شکایتی از درد نداشته باشد.عکس این حالت هم در کودکان به فراوانی دیده می شود، یعنی با اینکه هنوز دندان به عصب نرسیده ولی کودک دچار درد زیادی می گردد.

در هر صورت با توجه به اهمیت دندان شیری در زیبایی و اعتماد به نفس، تغذیه و سلامت، تکلم و تاثیرمستقیم آن بر رویش و محل قرارگیری صحیح دندانهای دائمی زیرین، لزوم درمان عصب کشی این دندانها در مواقع نیاز امری غیر قابل انکار است.

اگر درمانهای پیشگیری و ترمیم برای دندان های شیری کودک انجام نشده و/ یا موثر نبوده باشد درمان عصب کشی یکی از گزینه های باقی مانده خواهد بود. عصب کشی دندانهای شیری به دو دسته کلی پالپوتومی ( عصب کشی تاجی ) و پالپکتومی ( عصب کشی تاج و ریشه ) تقسیم می شود. اینکه کدام نوع درمان بایستی صورت بگیرد به تشخیص متخصص دندانپزشکی کودکان بستگی دارد. متخصص کودکان بر اساس شرح حال بیمار و نوع درد و معاینه کامل دهان کودک رادیوگرافی مورد نیاز را تجویز کرده و نهایتا بر اساس مجموع اطلاعات به دست آمده نوع درمان را مشخص می کند.

زمانی که دندان شیری به عصب رسیده باشد همیشه به مصرف آنتی بیوتیک *نیاز نیست*، گاهی تنها درمان دندان کفایت میکند در حالی که بعضی اوقات عدم مصرف داروی مناسب عواقب بدی به دنبال خواهد داشت. به هیچ عنوان هیچ دارویی را خودسرانه برای کودک خود استفاده نکنید. تجویز دارو در این موارد تنها بایستی طبق صلاحدید دندانپزشک و بر اساس شرایط دندان و وضعیت عمومی بیمار صورت پذیرد.

صرف نظر از نوع درمان مورد نیاز، کیفیت درمان مساله بسیار مهمی در حیطه دندانپزشکی کودکان به شمار می آید. سن کم، قدرت همکاری پایین، شیطنت و ترس کودک از تزریق و محیط دندانپزشکی همه و همه بر پیچیدگی کار می افزاید و چنانچه دندانپزشک تبحر و تجربه کافی در درمان مورد نظر و همچنین کنترل رفتاری کودک نداشته باشد کیفیت درمان به شدت پایین آمده و با شکست مواجه خواهد شد.

در درمانهای عصب کشی کودکان ترجیح بر این است که همه مراحل حتی تا گذاشتن روکش در همان یک جلسه خاتمه یابد مگر اینکه شرایط التهاب و عفونت دندان یا همکاری کودک این اجازه را ندهد و نیاز به جلسه دوم و یا حتی سوم برای تکمیل درمان و تضمین موفقیت آن لازم باشد. دندان شیری عصب کشی شده در اکثر مواقع بسیار ضعیف و شکننده بوده و جهت دوام به روکش نیاز دارد.

جهت مراقبت های پس از عصب کشی دندان شیری به بخش مربوطه مراجعه فرمایید.